Deze parabel lijkt wat negatief maar het illustreert wel mooi de aard van het beestje. Datgeen wat je drijft. Al snel denken we dan dat dat maar moet veranderen. Maar is dat wel zo? Sterker nog, word je niet veel effectiever als je juist vanuit je kerndrijfveren blijft handelen en die effectiever inzet? Als je je werk passend laat zijn bij je drijfveren in plaats van andersom?
Een schorpioen stond langs de kant van de rivier en wilde graag naar de overkant. Maar hij kon niet zwemmen. Op dat moment zwom een kikker voorbij. ‘Wacht even’, zei de Schorpioen. ‘Ik wil graag naar de overkant, maar ik kan niet zwemmen. Mag ik op jouw rug meeliften, Kikker?’
De Kikker zei: ‘Ik dacht het niet! Ik ken jou, als ik je op mijn rug neem steek je mij met je giftige angel en leg ik het loodje. Daar begin ik niet aan”.
‘Maar dat zou ik nooit doen!’ riep de Schorpioen. ‘Dat zou ongelooflijk stom zijn. Als ik jou zou steken terwijl jij mij op je rug over de rivier brengt, dan zouden we allebei verdrinken! Nee, wees gerust, ik zal je heus niet steken. Je zou mijn held zijn!’
De Kikker dacht hierover na. Daar zat wel wat in. Als de kikker zou meewerken, had dat een voordeel voor de schorpioen. De kikker besloot, ondanks het kleine stemmetje dat zei :”pas op, ze zijn niet te vertrouwen”, mee te werken en zei “akkoord!”.
De Schorpioen klom op de rug van de Kikker, die meteen naar de overkant begon te zwemmen. Halverwege de rivier voelde de Kikker plotseling een scherpe steek in zijn zij. De Schorpioen had hem tóch gestoken.
‘Wat doe je nu!’ riep de Kikker, in plotselinge doodsangst. Hij voelde de Schorpioen zich nog steviger aan zijn schouders vastklemmen. In het oor van de Kikker fluisterde de Schorpioen:
‘Het spijt me… Ik kan het niet helpen. Het is mijn diepste verlangen. Het is wat mij echt drijft”.
De schorpioen handelt vanuit het rode wereldbeeld: "de wereld is een jungle, ik moet vechten voor mijn plaats". Logisch toch dat je dan zo handelt?
Ken jij je drijfveren? Een analyse via Profile Dynamics geeft je dit inzicht.
