De waarheid van de zeven kleuren

Een wijze meester ging op een dag wandelen met zijn zeven leerlingen. Het was nog vroeg en de dauw lag nog over het land. Ze wandelden in alle rust, stilte en in gedachten verzonken door het landschap. Plots brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was. De leerlingen onderbraken hun eigen gedachten, geraakt door dat moment.

Bij een grote dauwdruppel liet de meester hen halt houden en vroeg aan zijn leerlingen “Welke kleur heeft deze dauwdruppel?”.
“Paars!” antwoordde de eerste.
“Nee, rood” riep nummer twee er snel doorheen.
“Blauw” zei de derde.
“Oranje is het antwoord!” riep nummer vier.
“Groen” zei de vijfde.
“Ik denk Geel” zei de zesde
“Turquoise kan het ook zijn” sloot nummer zeven tot slot af.

Ze waren allen verbaasd over de verschillende antwoorden omdat ze allemaal overtuigd waren van hun eigen waarneming. Er ontstond bijna ruzie.

De wijze meester maande de groep tot rust en liet hen van plaats verwisselen. Keer op keer. En heel langzaam drong het bij de leerlingen door dat ondanks hun eerste waarneming, de ander ook de waarheid had gesproken. Na een aantal keren gewisseld te hebben, namen ze hun oorspronkelijke plaats weer in. Maar omdat de zon inmiddels hoger stond aan de hemel, had de dauwdruppel weer een andere kleur aangenomen.  De leerlingen waren verward. “Is er dan geen waarheid? “vroeg de een.  “He, ik kan zaken dus ook anders zien” sprak de ander. "Toch heb ik gelijk" riep er weer iemand.

De wijze meester nam het woord.

“Of de waarheid bestaat en wat die dan is, daar laat ik me niet over uit. Dat is nu niet relevant. Dat is niet de les van deze wandeling. Hoe jij de waarheid ziet, hangt af van de tijd en de plaats die je op dat moment inneemt. Hoe jij naar iets kijkt. Het was jouw waarneming op dat moment die de kleur vormde. Jullie hebben gezien dat jullie allemaal iets anders kunnen zien. En dat als je van plaats verwisselt, jij het mischien ook anders kan zien.  Heeft het zin om de ander te overtuigen dat de druppel echt geel of groen was? Of kun je hem helpen het zo te gaan zien? Of, is het juist belangrijk dat jij het anders ziet? Soms zijn zaken duidelijk en is er mogelijk wel een waarheid of een juist argument. Maar maak ook dan gebruik van de lessen die je vandaag leerde. Wie weet brengt het jou iets nieuws maar zou het niet mooi zijn als je in ieder geval de ander kan helpen het anders te zien? Of in plaats van vol in de weerstand te gaan, tolerant te zijn naar anderen? Te accepteren dat het zo kan zijn?“.

Na deze wijze woorden, vervolgden de leerlingen hun wandeling. Opnieuw in stilte maar niet meer in gedachten verzonken. Allen namen de omgeving en het landschap in zich op en zagen het op een andere, kleurrijke manier.

Moraal van dit verhaal? Wij zien de wereld niet zoals hij is maar zoals wij denken dat hij is. We denken, voelen en handelen vanuit onze eigen gekleurde perceptie en drijfveren.  Dat van jezelf of van diegene met wie jij werkt,  weten, beseffen én accepteren, geeft je de sleutel in handen voor de deur naar de weg van meer effectiviteit.

Vertaald naar mensen en organisaties betekent dit ook elkaar meer tijd geven en de dialoog durven aangaan.  Vragen stellen is een noodzaak, je eigen mening achterwege laten een uitdaging! Uiteindelijk leidt het tot meer begrip naar elkaar, ruimte voor elkaar en voor jezelf. Zullen we dat eens proberen?

Spiral Dynamics is een procesversneller om inzicht te krijgen in deze drijfveren. Voor jezelf, je team of je organisatie.  Zet een eerst stap en breng je eigen kleuren eens in kaart. Dat kan via een relatief eenvoudige analyse. Geïnteresseerd?

0 0 stemmen
Article Rating
Abonneer
Laat het weten als er
guest

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

1 Reactie
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Lenie
8 jaren geleden

Prachtig inspirerend verhaal over de kleuren van de waarheid…
Groet, Lenie

1
0
Zou graag je gedachten willen weten, laat een reactie achter.x