Meneer Eik en juffrouw Wilg stonden naast elkaar aan het water.
De storm raasde en tierde en juffrouw Wilg boog sierlijk mee. “Slappeling” zei Meneer Eik. “Neem een voorbeeld aan mij hoe ik stevig en stoer sta, de wind te lijf ga en niet meebeweeg, ik buig voor niemand!”.
De wilg zweeg en boog nog dieper. En hoe de storm ook tierde, Eik bleef staan en boog niet.
Een jaar later, keerde de storm terug. Vastbesloten Meneer Eik een lesje te leren. Maar de Eik was sterk en verzamelde al zijn krachten om weerstand te bieden. Hij had geen tijd om te kijken wat Wilg deed, al zijn energie ging op naar het weerstand bieden aan de storm.
De storm gaf ook niet op en met zijn laatste adem blies hij Meneer Eik om. Daar lag hij, ontworteld.
En juffrouw Wilg? Ze wuifde mee met de wind.
Zoals Lao Zi zegt: “Buig en je zult niet barsten”.
