Er was eens een jongen, Hodja was zijn naam. Hodja vroeg zijn vader:
"Wat moet ik doen om gelukkig te zijn? "
Zijn vader, een wijs man, antwoordde: "Kom pak je rugzak en je ezel en we gaan op reis". Zijn vader zetten Hodja op de ezel, zelf liep hij er naast en zo vertrokken ze. Ze kwamen onderweg een aantal mensen tegen. Hodja hoorde ze zeggen:
"Zie daar de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt."
Toen Hodja dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Zo liepen ze voort, nu de vader op de ezel en de jongen te voet. Even later kwamen ze weer mensen en weer hoorde Hodja ze over hen praten:
"Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen."
Na dit verwijt besloot de vader om samen met zijn zoon op de ezel te gaan zitten. Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden:
"Kijk, dat arme beest! Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!"
De vader besloot een nieuw plan te volgen en zei tegen zijn zijn: "Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken." Zo liepen ze verder naast hun ezel. Tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde:
"Zie wat voor dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten."
Daarop vroeg de vader aan Hodja: "Heb je nu antwoord op je vraag?" en vervolgde: "Je hebt het gezien, mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op en aanmerkingen zullen altijd je deel zijn. Volg daarom je hart en vorm je eigen mening. Vertrouw op jezelf en het is goed!"
