Oftewel doe nu wat je wil en niet later..
Onderstaand verhaal is een parabel. Een grappig verhaal, management bla bla of gewoon waar?
Wist je dat mensen aan het einde van hun leven vooral spijt hebben van wat ze NIET hebben gedaan in plaats van wat ze wel deden? Dat veel van hen hetzelfde antwoorden op die ene belangrijke vraag? “Waar heb je spijt van?”.
- ‘ Dat ik niet de moed had om mijn eigen leven te leven. En niet het leven dat anderen van mij verwachtten.’
- ‘Had ik maar minder gewerkt en meer tijd genomen voor mijn gezin.’
- ‘Ik wilde dat ik de moed had gehad om mijn werkelijke gevoelens te uiten.
Waarom maken mensen pas een bucketlist als ze het einde zien naderen? Wat maakt dat we wakker worden als er iets groots gebeurt? Ons iets groots overkomt? (en waarom vergeten we ook dat weer heel snel…?).
Een Amerikaanse zakenman is in het zuiden van Mexico op vakantie. Hij staat op de pier van een schilderachtig vissersdorpje van de warme middagzon te genieten en ziet een bootje binnenlopen. De jonge Mexicaan die aan het roer staat, stuurt het scheepje behendig naar de aanlegsteiger. In de laadruimte liggen een paar grote blauwvintonijnen en de vakantieganger complimenteert de visser met zijn vangst. “Hoe lang heb je erover gedaan om die te vangen?”, vraagt de Amerikaan geïnteresseerd.
“Oh, een paar uur of zo,” antwoordt de visserman.
“Waarom ben je dan nog niet wat langer gebleven om nog meer van die mooie vissen te vangen?”, merkt de zakenman op. De Mexicaan schuift zijn hoed wat op zijn achterhoofd en zegt: “Met deze vangst heb ik weer genoeg om mijn gezin voorlopig te kunnen onderhouden.”
De Amerikaan wordt plotseling serieus, “Maar wat doe je dan met al je vrije tijd?”
Glimlachend antwoordt de zeeman, “Ik slaap uit, speel wat met de kinderen, kijk een beetje voetbal op de tv en tussendoor neem ik siësta’s samen met mijn vrouw. Soms ga ik ’s avonds even naar het dorp om met mijn vrienden gitaar te spelen en te zingen en een biertje te drinken…”
De Amerikaanse zakenman onderbreekt het relaas van de Mexicaan en zegt:
“Moet je horen, ik ben afgestudeerd in economie en ik kan je wel helpen met het maken van nog meer winst. Je kunt bijvoorbeeld beginnen met wat langer door te vissen per dag. Je kan de extra gevangen vis ook nog verkopen en met dat extra geld kan je weer een grotere boot aanschaffen, waardoor je nog meer vis gaat vangen.En voor je het weet heb je zoveel geld dat je er makkelijk nog een tweede schip bij kunt nemen, en een derde, een vierde, net zolang tot je de trotse eigenaar van een hele vissersvloot bent.”
“En dan hoef je straks je vis niet meer aan de gewone man te verkopen, maar direct aan de visverwerkende industrie; misschien kan je dan zelf wel een conservenfabriek beginnen. En dan ben je helemaal eigen baas over het vissen, het verwerken en de verkoop, man. Dan kan je eindelijk dit gat verlaten en een huis kopen in Mexico-stad, of in Los Angeles, of New York als je wilt, en van daaruit kan je het bedrijf nog veel verder uitbreiden.”
Omdat hij het zo nog nooit had bekeken, vraagt de visser: “Maar, eh, hoelang gaat dat dan wel niet duren?” Na wat hoofdrekenwerk geeft de Harvardstudent antwoord: “Ongeveer vijftien, misschien twintig jaar, misschien wat korter als je hard je best doet.”
“En dan, señor?” vraagt de Mexicaan. “Nou, dat is het betere werk!” roept de Amerikaan enthousiast, “want als de tijd er rijp voor is, verkoop je het hele zaakje en dan strijk jij miljoenen op, dan ben je schatrijk.”
“Miljoenen? Zó, werkelijk? Wat zou ik daar dan allemaal wel mee kunnen doen?” vraagt de jongeman ongelovig. De zakenman kijkt hem een beetje meewarig aan en spreekt hem pocherig toe:
“Met zoveel geld, kerel, kun je binnen de kortste keren lekker met pensioen gaan, koop je een leuk optrekje in een schilderachtig vissersplaatsje, kan je lekker uitslapen, de hele dag tv kijken, met je kleinkinderen en je vrouw samen leuke dingen doen, lekker naar de stad gaan en een biertje drinken met vrienden, beetje gitaar spelen en zingen en dansen. Geweldig toch?”
Wat zijn jouw dromen voor de toekomst? Waarom realiseer je ze niet nu?
